پایگاه خبری همدان نیوز

مجری محبوب برنامه های کودک شبکه همدان گفت: می خواهم روزی علاوه بر اینکه عموی بچه های همدان هستم عمو حمید بچه های ایران باشم.

به گزارش خبرنگار "همدان نیوز"، حمیدرضا رضایی مجد(عمو حمید) که با برقراری ارتباطی صمیمانه توانسته در قلب کودکانهمدانی جای خوبی برای خود دست و پا کند و حتی خانواده ها و بزرگترها را نیز با خود همراه کرده است میهمان "همدان نیوز" بود تا به بهانه گفتگویی صمیمانه از روند فعالیتش در تئاتر و تلویزیون، آرزوهایش برای پیشرفت و عشق و علاقه اش به کودکان سخن بگوید که در ادامه ماحصل این گفتگو را می خوانید.

در ابتدا توضیح مختصری در رابطه با فعالیت خود در زمینه تئاتر و تلویزیون بفرمائید؟

آغاز فعالیت من در تئاتر در سال دوم ابتدایی بود که در نمایشی نقش جلاد را داشتم و تنها دیالوگ من در طول اجرای نمایش گفتن کلمه "بله" بود و چهار هفته برای اجرای این نمایش تمرین کرده بودیم که بعدها این دیالوگ نیز حذف شد و این بود که با کلمه "بله" فعالیت من در تئاتر شروع شد.

من از سال 78 به صورت حرفه ای وارد عرصه تئاتر شدم و با بازیگری در نمایش های مختلف فعالیتم را ادامه دادم و در سال 82 برای اولین بار در تلویزیون و رادیو با اجرای برنامه های طنز حضور پیدا کردم.

از سال 86 نویسندگی و کارگردانی در تئاتر را شروع و نویسندگی شش اثر و بازی در 30 نمایش را تجربه کردم که اغلب نمایش ها در زمینه تئاتر کودک بود و به واسطه حضور در این نمایش ها در جشنواره های مختلف شرکت کردم.

برنامه لبخند آدینه که روزهای جمعه پخش می شد اولین برنامه تلویزیونی من بود که با حضور در برنامه های طنز و تله تئاتر ها و سریال ها ادامه یافت و از سال87 به طور رسمی وارد کار کودک شدم و با برنامه هایی با عنوان "شکوفه ها" ، "بچه های انقلاب"، "غنچه ها"، "قطار شادی" و در حال حاضر نیز با برنامه "اتل متل نخودچی" میهمان خانه های مردم شدم.

علت محبوبیت عمو حمید بین بچه های همدانی و یا حتی مخاطبان کودک شبکه همدان در دیگر استانها چیست؟

خوشبختانه با اعتمادی که مرکز صدا و سیمای همدان به گروه ما دارد می توانیم به صورت زنده برنامه اجرا کنیم و این فرصت در همه استانها فراهم نیست و همین فرصت و اعتمادسازی دست ما را برای اجرای هرچه بهتر برنامه ها باز گذاشت و توانستیم در مقایسه با برنامه های دیگر شبکه استانی که مورد ارزیابی سازمان صدا و سیما قرار می گیرند میزان بالایی از مخاطبان را جذب کنیم.

در برنامه هایی که اجرا می کنیم گاهی پیامک هایی از دیگر استانها نیز به دست ما می رسد که نشان از برقراری مطلوب ارتباط با مخاطبان دارد و این فرصت، نعمت و لطفی است که خداوند به من و دوستانم عطا کرده است.

به اعتقاد من تأثیرگذاری در کودکان زمانی بیشتر می شود و به تبع آن محبوبیت زمانی ایجاد خواهدشد که از صمیم قلب با بچه ها باشیم و آنها را دوست داشته باشیم چراکه با تظاهر و رفتارهای ظاهری نمی توان در قلب بچه ها نفوذ کرد و به همین جهت، ما این موضوع را ملاک کار قرار دادیم و سعی من بر این بود که تا جایی که توان دارم به شعارهایی که به بچه ها می دهم عمل کنم.

من همه بچه ها را دوست دارم و اگر ازدواج کنم دوست دارم 5 تا بچه داشته باشم؛ در حال حاضر هم وقتی نوزادی به دنیا می آید خوشحال می شوم چون همه این نوزادها در آینده مخاطب برنامه هایم و به نوعی روزی رسان خواهند بود.(با خنده) 

دلیل استفاده از لهجه همدانی در برنامه هایی که اجرا می کنید، چیست؟  

یکی از سیاست های شبکه های استانی بومی شدن برنامه ها است و استفاده از لهجه همدانی به نوعی احیای فرهنگ بومی است.

نسل جدید از لهجه همدانی دور شدند و در برخی موارد تعدادی از خانواده ها از من می خواهند که با لهجه همدانی در برنامه ها صحبت نکنم در صورتی که مردم باید به گویش همدانی افتخار کنند.

جایگاه تئاتر استان همدان را چگونه ارزیابی می کنید؟

تئاتر همدان به ویژه تئاترکودک در کشور جایگاه بسیار خوبی دارد و می تواند حرف اول را بزند و یا به نوعی می توان گفت همدان قطب تئاتر کودک و نوجوان در کشور است که به واسطه برگزاری جشنواره بین المللی تئاتر کودک از پیشرفت و رشد خوبی برخوردار بوده است.

در همدان به طور معمول سالن ها به ویژه در زمان اجرای تئاتر کودک پر می شود و استقبال خوبی از تئاتر به عمل می آید و در برخی مناطق استان و به ویژه روستاها که از تئاتر محروم هستند و در راستای تأثیر تئاتر در فرهنگسازی در زمینه های مختلف اطلاع رسانی چندانی صورت نگرفته است تئاتر خیابانی اجرا می شود هرچند شاید تعداد این اجراها محدود باشد.

تئاتر استان همدان با چه مشکلاتی دست و پنجه نرم می کند؟

یکی از مشکلات ما در همدان نداشتن سالنی بزرگ و استاندارد و برای اجرای تئاتر است و برای برگزاری برخی برنامه ها ناچاریم سالن های ورزشی را انتخاب کنیم؛ به نظر من اگر همدان نام کلانشهر و پایتخت تاریخ و تمدن را یدک می کشد حیف است که از سالن استاندارد نمایش بی بهره باشد.

خوشبختانه مدیریت جدید فرهنگ و ارشاد اسلامی استان همدان توجه بیشتری به تئاتر دارند و هنرمندان ما دیگر دغدغه سالن تمرین و پرداخت هزینه در این زمینه را ندارند و مشکل عمده هنرمندان عدم حمایت مالی است به طوریکه تعدادی از هنرمندانتنها از راه تئاتر امرار معاش می کنند و با وجود این شرایط مالی از لحاظ اقتصادی ضعیف هستند.

یکی دیگر از مشکلات تئاتر در شهرستانها این است که میزان تولید آثار در آن بسیار کم است و هنرمندان و کارآموزانی که برای فعالیت در تئاتر وقت و هزینه صرف کرده اند بیکار خواهند ماند و به همین دلیل انگیزه فعالیت را هم از دست خواهند داد؛ این در حالی است که در تهران روزانه چندین تئاتر، فیلم و تله تئاتر کلید می خورد و چرخه اقتصادی در این زمینه فعال است.

چه میزان به محتوای آثار تولیدی برای کودکان در تلویزیون و تئاتر توجه می شود؟

امروز بعضی از موضوعات که در گذشته به آنها پرداخته می شد کلیشه ای شده و بچه ها به این موضوعات اشراف دارند و دغدغه ها تغییر یافته است؛ از طرفی بچه های امروز و نسل حاضر باهوش هستند و نیازهایشان نیز به روز شده است و باید به فراخور نسل این کودکان آثار را تولید کرد و مباحث کلیشه ای را تا حد امکان کاهش داد.

یکی از نیازهای بچه ها در عصر حاضر علاوه بر دوستی و مهر و محبت، بازی کردن و حضور در بازی های گروهی است که به دلیل آپارتمان نشینی، جایگزینی بازی های کامپیوتری و وارد شدن تبلت های مختلف به دنیای کودکان، این بازی ها کمرنگ شده و بچه های ما گوشه نشین و یا افسرده شدند لذا خارج کردن آنها از فضای موجود کار ما را سخت تر کرده است.

با توجه به اینکه دانش کودکان ما نسبت به نسل های قبل بیشتر شده و دغدغه های متفاوتی دارند باید جهت تولید آثار برای آنها تحقیق و طمالعه داشته باشیم و از بچه ها عقب نمانیم.

به نظر من گروهی در تولید تئاتر کودک و برنامه های کودک موفق است که در کنار کار خود اتاق فکری از کارشناسان، نویسندگان، بازیگران و روانشناسان کودک داشته باشد تا مخاطب بیشتری جذب کند و یا اینکه در این زمینه می توان با مربی های مهدکودک ارتباط برقرار کرد و از نیازهای روز بچه ها با خبر شد و در این جهت گام برداشت.

کارهایی که برای کودک تولید می شود علاوه بر تأکید بر شاد بودن نیاز به کارشناسی دارد.

متأسفانه کار در حوزه کودک بیش از پیش به سمت تجاری شدن رفته و این موضوع می تواند آسیب جدی در این زمینه باشد.

با توجه به این توضیحات، نظر شما در رابطه با نقش پررنگ اسپانسرهای مالی در برنامه های کودک تلویزیون چیست؟

تبلیغات بی اندازه و حضور اسپانسرهای مختلف در برنامه های کودک فضای پاک و صادقانه را از برنامه می گیرد و تأثیر مثبتی در مخاطبان ندارد که خوشبختانه بر اساس سیاست سازمان صدا و سیما از امسال حضور اسپانسر در برنامه های کودک ممنوع و فضای تجاری در این برنامه ها کمرنگ شد.

سازمان صدا و سیما ردیف بودجه های خاصی برای بخش های مختلف در نظر گرفته است که شامل برنامه سازی در بخش کودک نیز می شود و تا حدودی می تواند منابع مالی را تأمین کند که نیازی به حضور اسپانسر در برنامه های کودک نباشد اما در حوزه تئاتر کودک با توجه به منابع مالی محدود نیاز به حمایت اسپانسرها احساس می شود.

به نظر شما آیا تعداد برنامه هایی که برای قشر نوجوان تولید می شود محدود نیست؟

متأسفانه در صدا و سیمای مرکز استانها آنچنان که باید به تولید آثار برای گروه سنی نوجوان پرداخته نمی شود و برنامه ها محدود به معدود برنامه های شبکه دو است.

برگزاری جشنواره های کودک و نوجوان در همدان چه تأثیری بر کمیت و کیفیت تئاتر و فیلم کودک در همدان داشته است؟

تا پیش از بازگشت دوباره جشنواره تئاتر کودک و نوجوان به همدان، تئاتر استان سوت و کور بود اما برگزاری جشنواره نوید فوق العاده ای بود برای تئاتر همدان و بازگشت شور و نشاط دوباره به گروه های نمایشی استان که تعداد آثار تولیدی را افزایش داد.

تئاتر در همدان با برگزاری جشنواره مدرن و به روز شده و با توجه به ایجاد احساس رقابت بین گروه های نمایشی، تلاش در تولید بیشتر و بهتر آثار افزایش یافته است.

برگزاری جشنواره فیلم کودک و نوجوان نیز فرصت خوبی برای رشد فیلم سازی در همدان بود و با انتقال این جشنواره از همدان به اصفهان فعالیت ها در این زمینه کمتر شد، هرچند در حال حاضر نیز می توان تدابیری جهت همکاری هنرمندان سینما و تئاتر همدان اندیشید تا شاهد پیشرفت هرچه بیشتر این دو بخش در استان باشیم.

جشنواره بیست و یکم از شور و حالی عمومی کمتری برخوردار بود و با توجه به بالا رفتن انتظارات مردم باید با دیدگاهی متفاوت از سالهای گذشته وارد کار می شدیم چراکه در صورت تکرار روند برگزاری جشنواره با ریزش مخاطب روبه رو خواهیم شد.

برنامه ریزی برای برگزاری جشنواره باید در طول سال انجام شود نه یک ماه مانده به جشنواره؛ به طوریکه ما می بینیم برنامه ریزی های جشنواره در طول سال تعطیل است و در روزهای منتهی به برگزاری آن، دغدغه ها شروع می شود.

جنگ های شادی یا برنامه های عمومی در بخش کودک به تعداد خاصی از مخاطبان محدود شده و برخی کودکان که خانواده های آنها بضاعت کافی برای خریداری بلیط ندارند از این برنامه ها محروم می مانند، این بچه ها از جنگ های شادی سهمی دارند؟

یکی از مشکلاتی که در اجرای چنین برنامه هایی داریم صرف هزینه های بالا در دعوت از هنرمندان برای اجرای برنامه است و باید منابع مالی از طریق بلیط فروشی تأمین شود و چاره ای جز این نیست و به همین دلیل نیز تعدادی از کودکان از حضوردر چنین برنامه هایی محروم می شوند و نمی توان این حقیقت را کتمان کرد هرچند تلاش ما بر این بوده که برای اجرای برنامه ها به ویژه دعوت از گروه نمایشی "فیتیله" که ششم بهمن ماه در همدان به روی صحنه می روند تعدادی از کودکان بی سرپرست و خانواده های بی بضاعت را شناسایی و به این مراسم دعوت کنیم تا بتوانند با هنرمندان محبوب خود ارتباط برقرار کنند.

از طرفی برنامه هایی نیز به طور مداوم در طول سال برای کودکان مبتلا به سرطان و کودکان بی سرپرست با حضور در بیمارستان ها و مراکز بهزیستی اجرا می کنیم تا بتوانیم قدمی برای شاد کردن این بچه ها که ناخواسته در چنین وضعیتی قرار دارند، برداریم چراکه معتقدم اگر ادعای دوست داشتن کودکان را داریم باید دلشان را شاد کنیم چون اگر آنها نبودند ما هم نبودیم و به نوعی مدیون بچه ها هستیم.

چه برنامه هایی برای آینده دارید؟

در برنامه ریزی کوتاه مدت، اجرای تلویزیونی ما تا آغاز سال جدید ادامه دارد اما در حوزه برنامه های عمومی، در نظر داریم به مدت 12 شب در ایام دهه فجر جنگ شادی در تالار فجر شهر همدان برگزار کنیم.

تولید یک اثر نمایشی کودک از دیگر برنامه های من است که از ماه آینده شروع می شود و علاوه بر این نیز قصد دارم به زودی کتاب شعر کودک را نیز به چاپ برسانم.

اجرای برنامه برای کودکان بی بضاعت از دیگر برنامه های مدنظر من است چراگه معتقدم اجرای چنین برنامه هایی خمس و یا زکات کار ما هنرمندان است و باید به آن توجه کنیم.

در حوزه برنامه ریزی بلند مدت باید گفت که هر هنرمند به دنبال پیشرفت است و استان سقفی برای این پیشرفت دارد و هنرمندی که به سقف می رسد تلاش می کند به درجه بالاتر برود و من نیز تلاش می کنم به در صورت فراهم شدن موقعیت عموی همه بچه های ایران باشم.

سخن آخر؟ 

مجری های تلویزیون نمی توانند انتقادی صحبت کنند و باید تلاش خود را برای رشد و پیشرفت فرهنگ به کار برگیرند و ما نیز به عنوان هنرمندان تئاتر کودک که در استان همدان ظرفیت بالایی دارد باید تمام توان خود را در این زمینه به کار بگیریم و در این راستا از مسئولین هم می خواهیم که تمام آموزش ها و مهارت ها را از سنین کودکی شروع کنند و روی کودکان سرمایه گذاری کنند تا از آسیب های فرهنگی در آینده جلوگیری شود.