Back شما اینجا هستید: صفحه اصلی خبر فرهنگی - هنری - مذهبی عملی که جز رسوایی نتیجه‌ای ندارد

عملی که جز رسوایی نتیجه‌ای ندارد

فرد مهذب و خود ساخته کسی است که آنقدر سرگرم یافتن و اصلاح عیوبش شده است که فرصتی برای پرداختن به عیوب دیگران ندارد.

به گزارش "همدان نیوز"، گاه میان رفتار ما مسلمانان و آنچه دین مبین اسلام  بیان نموده، فرسنگها فاصله است. در جوامع انسانی برخی رفتارهای نادرست آنقدر ریشه دوانده و گسترده شده است که کمتر کسی به زشت بودن آنان توجه داشته و سعی در اصلاح آنان مینماید.

این رفتارهای نادرست از آنجایی که دامنگیر اکثریت افراد است بصورت یک عادت درآمده است. عادتی که تبعات سوء بسیاری با خود به همراه دارد.

مراقب عیب جویی هایی که می کنی ، باش!

یکی از این رفتارهای ناپسند عیبجویی کردن  افراد از یکدیگر است. با کمی درنگ در تعاملات انسانی شاهد این رفتار فراگیر در میان انسانها خواهیم بود. معمول افراد، به عیوب دیگران بسیار توجه می نمایند و افراد را به خاطر عیوبشان سرزنش می نمایند. اینگونه افراد مدام در ذهن خود دیگری را توبیخ می نمایند و در هم نشینی هایشان به نقد و بررسی رفتار دیگران می پردازند. اینکه چرا فلان شخص چنین کاری کرد و چرا دیگری فلان کار را نکرد سبب ناراحتی و رنجشان می شود. آنان مدام رفتار دیگری را بالا و پایین می کنند و از کاستی هایشان به شگفت می آیند و اینطور تصور می نمایند که ما هیچ وقت چنین برخوردی نداریم و فلان عمل را روا نمیدانیم و انجام نمی دهیم. در حالیکه رفتار همین افراد عیب جو پر از کاستی و نواقص است اما حقیقت آنست که چنین افرادی آنقدر مشغول عیوب دیگران شده اند که از عیوب خود غافل گشته اند.

اما آن هنگام که افراد به جای پرداختن به عیوب دیگران مشغول پرداختن به عیوب خود می شوند رفتاری خردمندانه شکل می گیرد. هیچ کس را یارای اصلاح و تغییر دیگری نیست اما تمامی افراد می توانند خود را تغییر دهند

نیافتن عیوب خود توسط این افراد نه بدین خاطر است که چنین اشخاصی حقیقتا عیبی ندارند و از نواقص بری اند بلکه بدین سبب است که این اشخاص آنقدر مشغول عیوب دیگران شده اند که از عیوب خویش غافل شده اند و آنها را فراموش نموده اند و اینطور تصور نموده اند که عاری از نقص و عیب اند. چنین افرادی به راستی اشخاصی نادان و بی مقدارند.

امام علی (علیه السلام) در این باره می فرمایند: « مَنْ نَظَرَ فِی عُیُوبِ [غَیْرِهِ ] النَّاسِ فَأَنْكَرَهَا ثُمَّ رَضِیَهَا لِنَفْسِهِ فَذَلِكَ الْأَحْمَقُ بِعَیْنِه؛ (شریف الرضی، محمد بن الحسین، نهج البلاغه، ص536) هر کس عیبهای مردم را ببیند و آنها را زشت شمارد و همان عیبها را در خودش بپسندد، احمق واقعی است»

در جایی دیگر در مورد آنکه عیوب مردم را بزرگ شمارد و عیوب خود را نبیند می فرمایند: «شرّ النّاس من كان متتبّعا لعیوب النّاس عمیّا عن معایبه (تمیمی آمدی، عبدالواحد بن محمد، غرر الحکم و درر الکلم، ص412) بدترین مردم کسی است که پی جوی عیبهای مردم باشد و نابینای عیبهای خود».

پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) از تجسس در اعمال دیگران برحذر داشته اند و عاقبت فرد عیب جو را رسوایی و برملا شدن عیوبش دانسته اند. «..لَا تَتَّبِعُوا عَوْرَاتِ الْمُؤْمِنِینَ فَإِنَّهُ مَنْ تَتَبَّعَ عَوْرَاتِ الْمُؤْمِنِینَ تَتَبَّعَ اللَّهُ عَوْرَتَهُ وَ مَنْ تَتَبَّعَ اللَّهُ عَوْرَتَهُ فَضَحَهُ وَ لَوْ فِی جَوْفِ بَیْتِه ..؛ (برقی، احمد بن محمد بن خالد، المحاسن، ج1، ص104، ح83) عیب های مومنان را جستجو نکنید؛ زیرا هر که دنبال عیبهای مومنان  بگردد خداوند عیبهای او را دنبال کند و هر که خداوند متعال عیوبش را جستجو کند، او را رسوا سازد گرچه درون خانه اش باشد».

پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) از تجسس در اعمال دیگران برحذر داشته اند و عاقبت فرد عیب جو را رسوایی و برملا شدن عیوبش دانسته اند

همنشین هایت را می شناسی؟

همنشینی با افراد عیب جو امری نارواست زیرا چنین افرادی همانگونه که به عیب جویی دیگران می پردازند به عیب جویی هم نشینانشان نیز خواهند پرداخت. در روایتی از امام علی (علیه السلام) آمده است: «إیّاك و معاشرة متتبّعی عیوب النّاس فانّه لم یسلم مصاحبهم منهم؛ (تمیمی آمدی، عبدالواحد بن محمد، غرر الحکم و درر الکلم، ص166) از معاشرت با کسانی که دنبال عیبهای مردم می گردند، دوری کن؛ زیرا همنشین آنها نیز از آنها در امان نیست».

اما آن هنگام که افراد به جای پرداختن به عیوب دیگران مشغول پرداختن به عیوب خود می شوند رفتاری خردمندانه شکل می گیرد. هیچ کس را یارای اصلاح و تغییر دیگری نیست اما تمامی افراد می توانند خود را تغییر دهند.

کلام آخر:

فرد مهذب و خود ساخته کسی است که آنقدر سرگرم یافتن و اصلاح عیوبش شده است که فرصتی برای پرداختن به عیوب دیگران ندارد. چنین فردی نه تنها در این دنیا به سبب رفع عیوبش فردی محبوب و مورد قبول مردم است بلکه از آنجایی که رفتاری خداپسندانه داشته است در آن دنیا نیز در جایگاهی رفیع قرار داده می شود. « قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه و آله ثَلَاثُ خِصَالٍ مَنْ كُنَّ فِیهِ أَوْ وَاحِدَةٌ مِنْهُنَّ كَانَ فِی ظِلِّ عَرْشِ اللَّهِ یَوْمَ لَا ظِلَّ إِلَّا ظِلُّهُ .... رَجُلٌ لَمْ یَعِبْ أَخَاهُ الْمُسْلِمَ بِعَیْبٍ حَتَّى یَنْفِیَ ذَلِكَ الْعَیْبَ عَنْ نَفْسِهِ فَإِنَّهُ لَا یَنْفِی مِنْهَا عَیْباً إِلَّا بَدَا لَهُ عَیْبٌ وَ كَفَى بِالْمَرْءِ شُغُلًا بِنَفْسِهِ عَنِ النَّاسِ ) کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج2، ص147، ح16(سه خصلت است که هر کس آنها را داشته باشد، یا یکی از آنها در او باشد، روز قیامت در سایه عرش خداوند عزوجل است، روزی که هیچ سایه ای جز سایه او نیست:... مردی که از برادر مسلمان خود عیبی نگیرد تا آنگاه که آن عیب را از خودش دور کند؛ و آدمی هر عیبی که از خود برطرف سازد، عیبی دیگر در نظرش آشکار می شود. آدمی را همین بس که به رفع معایب خود پردازد و از پرداختن به عیبهای مردم باز ایستد».

منبع: تبیان

اضافه کردن نظر


کد امنیتی
تازه کردن