پایگاه خبری همدان نیوز

مدیرکل دامپزشکی استان همدان گفت: تا کنون هیچ گونه گزارشی در خصوص آنفولانزای حاد پرندگان در استان گزارش نشده است.

محمودرضا رسولی در گفتگو با خبرنگار "همدان نیوز"، با اعلام این خبر افزود: بر اساس بازرسی های صورت گرفته تا کنون هیچ موردی از آنفولانزای حاد پرندگان در همدان مشاهده نشده است.

وی با با اشاره به حوزه واکسیناسیون و پیشگیری و کنترل بیماری‌های واگیر دامی و قابل انتقال بیان کرد: در 9 ماهه امسال 6 میلیون و 469 هزار و 924 نوبت سر دام علیه بیماری‌های واگیر دامی و مشترک از جمله؛ تب برفکی، تب مالت، تیلریوز، آبله، آنتروتوکسمی، قانقریا، آگالاکسی و شاربن انجام گرفته است.

رسولی از کنترل و بازرسی بهداشتی لاشه‌های گوشت در کشتارگاه‌های استان خبر داد و گفت: تعداد 189 هزار و 543 مورد بازدید به میزان 6 هزار و 844 تن از لاشه های گوشت گاو، گوساله، گوسفند و بز در 9 ماهه امسال بازرسی شد که مقدار 70 هزار و 516 کیلوگرم از لاشه‌های بازدید شده غیر قابل مصرف بوده که ضبط و معدوم شده است.

وی عنوان کرد: در زمینه کنترل و بازرسی از کشتارگاه‌های صنعتی طیور نیز تعداد 10 میلیون و 697 هزار قطعه طیور بازرسی شد که به میزان 88 تن از آن غیر قابل مصرف بوده و ضبط شد.

در مورد آنفولانزای پرندگان بیشتر بدانید

آنفلوآنزای پرندگان یک بیماری عفونی پرندگان است که ویروس آنفلوآنزای سویه A بوجود می‌آورد.

پرندگان وحشی معمولاً ناقل سویه‌های ویروس آنفلوآنزای با بیماری‌زایی پایین و کم خطر هستند. اما در پرندگان اهلی، این ویروس ها دو شکل متفاوت بیماری را ایجاد میکنند که یکی از آنها شایع و ملایم و دیگری نادر و بسیار کشنده است.

شکل ملایم بیماری اغلب تشخیص داده نمی‌شود، اما ویژگی سویه‌‌های دارای قابلیت بالای بیماری‌زایی، ایجاد بیماری شدید، ناگهانی و به شدت مسری است که میزان مرگ و میر ناشی از آن در طی 48 ساعت می تواند به 100% برسد. بسیاری از گونه‌های پرندگان به ویژه پرندگانی که در مناطق دارای آب و هوای مرطوب زندگی می‌کنند، ناقل ویروس‌های آنفلوآنزای هستند.اردک، غاز، قو و مرغ دریایی مخازن طبیعی این ویروس به شمار می‌روند.

نحوه انتفال آنفلوآنزای پرندگان

ویروس‌های آنفلوآنزای پرندگان با شیوع کمتر پرندگانی که در محیط زندگی انسان پرورش می‌یابند، نظیر مرغ‌های اهلی، بوقلمو‌ن‌ها، قرقاول‌ها و طوطی‌ها را نیز آلوده می‌کنند.

تمامی زیرگروه‌های ویروس آنفلوآنزای نوع A پرندگان وحشی را آلوده می‌کنند. بیشتر زیرگروه‌های این ویروس از بیماری‌زایی پایینی دارند. اما دو زیرگروه H5 و H7 می‌توانند پس از چرخش در بین پرندگان اهلی به ویروس های بسیار بیماری‌زا جهش (تغییر ترکیب ژنی) پیدا کنند. این ویروس‌های آنفلوآنزا تا اواسط سال 2005 عموما برای پرندگان وحشی آبزی بیماری‌زا نبودند.

آنفلوآنزای نوع H5N1  در درجه اول بیماری پرندگان اهلی است. بیشتر موارد انسانی مبتلا به آنفلوآنزای پرندگان از نوع H5N1 ،در مناطق روستایی و حومه شهرها که پرندگان اهلی را در منازل خود پرورش می دهند، گزارش شده اند. این ویروس از طریق تماس در زمان سربریدن، پرکندن، و در طی تهیه غذا از پرندگان اهلی به انسان منتقل می‌شود. انتقال آن از راه دست زدن به پرندگانی که بر اثر این بیماری مرده‌اند وهمچنین اعضای بدن آنها نظیر پر نیز ممکن است.

مردم می‌بایست از تماس با پرندگان وحشی مرده پرهیز کنند و هر موردی را به مسئولین گزارش دهند. پر کندن و کشتار پرندگان وحشی مرده به ویژه پرندگان آبزی در مناطقی که شیوع ویروس H5N1 در آنها گزارش شده و یا احتمال دارد وجود داشته باشد (نظیر مسیرهای مهاجرت پرندگان)، کار بسیار خطرناکی است. ویروس آنفلوآنزای H5N1 از شرق کره زمین به سوی غرب در حال گسترش بوده و جهان با تهدید فزاینده عالمگیر شدن آن روبه رو است.

تا کنون بیشترین تعداد مبتلایان به این بیماری از ویتنام(93 مورد) و بیشترین تعداد مرگ ومیر از کشور اندونزی (61 مورد مرگ ازبین 79 مورد ابتلا) گزارش شده‌اند.

به گزارش سازمان جهانی بهداشت ، از سال 2003 تا کنون موارد انسانی ابتلا به ویروس H5N1 در کشورهای چین، ویتنام، تایلند، کامبوج، اندتونزی، جیبوتی، مصر وترکیه به طریق آزمایشگاهی به اثبات رسیده است. تعداد موارد قطعی ابتلا تا کنون بالغ بر 267 نفر بوده است که از این میان 161 نفر جان خود را از دست داده‌اند.

چگونگی انتقال ویروس H5N1

خوردن و استنشاق مدفوع، بزاق و ترشحات مخاطی پرنده آلوده توسط سایر پرندگان موجب انتشار بیماری در میان آنها می‌گردد. تماس با مدفوع، بزاق، ترشحات مخاطی و پر پرندگان آلوده و برای نمونه استنشاق مدفوع خشک شده بر روی پرها و یا گرد وغبار آلوده به مدفوع ، می تواند بیماری را در انسان موجب گردد.

سر بریدن پرندگان بیمار، پرورش و تماس با خروس های جنگی، بازی با پرندگان و خوردن خون یا گوشت خام یا نیم پخته پرندگان، ابتلای به این بیماری را به دنبال دارد. خوراندن گوشت خام پرنده آلوده، به گربه‌های خانگی و نیز ببرها و شیرها در باغ وحش‌ها، با انتقال بیماری به حیوانات گوشتخوار همراه بوده است. خوردن فراورده های کاملا پخته پرندگان خطری به همراه ندارد.

گربه‌سانان گوشتخوار با خوردن مرغ‌های بیمار دچار آنفلوآنزای مرغی شده‌اند

 تاکنون انتقال انسان به انسان بیماری گزارش نشده است. اما نگرانی شدیدی در این مورد وجود دارد. چرا که ویروس H5N1 مرتبا در حال تغییر است و در صورتی که قابلیت انتقال انسان به انسان را پیدا کند، به سرعت در میان جوامع بشری گسترش یافته و یک پاندمی(عالمگیری) را به همراه می آورد.

در این صورت میزان مرگ و میر به میلیون‌ها تن در سراسر جهان خواهد رسید. همان گونه که ویروس آنفلوآنزای اسپانیایی در سال های 1918 تا 1919، 40 تا 50 میلیون انسان را به کام مرگ فرستاد.

علائم بیماری آنفلوآنزای پرندگان در انسان

بیشتر مبتلایان به این بیماری را بزرگسالان و کودکانی تشکیل می‌دهند که قبل از ابتلا به بیماری از سلامتی کامل برخوردار بوده‌اند. دوره نهفته این بیماری (فاصله زمانی میان تماس با عامل بیماری‌زا تا شروع علائم) ، طولانی تر از موارد آنفلوآنزای انسانی است. در بیشتر موارد بین 2 تا 4 روز پس از تماس با ویروس علائم ظاهر شده‌اند. اما دوره نهفته 8 تا 17 روزه نیز گزارش شده است.

علائم اولیه بیماری شامل تب بالا (بالاتر از 38 درجه سانتیگراد)، سردرد، درد عضلانی، آبریزش بینی، گلودرد، سرفه و تنگی نفس است. در مواردی اسهال، استفراغ، درد شکمی، خونریزی از بینی و لثه ها نیز گزارش شده است.

در مقایسه با آنفلوآنزای انسانی، در آنفلوآنزای نوع H5N1 اسهال آبکی بدون خون و بلغم، بیشتر دیده شده و می‌تواند تا یک هفته قبل از علائم تنفسی ظاهر شود.

عوارض بیماری آنفلوآنزای پرندگان

پنومونی(ذات الریه)، نارسایی تنفسی، نارسایی اندام‌های مختلف بدن نظیر کلیه‌ها و قلب، خونریزی از ریه‌ها، تجمع هوا در فضای جنب (فضای میان ریه‌ها و پرده پوشاننده ریه‌ها) ، کاهش تمامی رده های گلبول‌های خون(گلبول‌های سفید و قرمز و پلاکت‌ها)، سندرم ری (بیماری که با رسوب چربی در کبد و درگیری مغزی مشخص می‌شود) و سپسیس (عفونت شدید در یک نقطه از بدن یا در خون که علائم التهابی را در سراسر بدن به همراه دارد.)، از عوارض بیماری آنفلوآنزای مرغی هستند.

متاسفانه میزان مرگ و میر با این بیماری بالاست و تاکنون بیش از نیمی از مبتلایان جان خود را از دست داده‌اند.

Dung Vo Trung/dung vo trung / politika/Corbisعکس ریه یک بیمار مبتلا به آنفلوآنزای مرغی در ویتنام که ویروس در عرض سه روز یک ریه او را از بین برده‌اند

شناسایی مبتلایان به آنفلوآنزای پرندگان

در کشورها و مناطقی که در آنها آنفلوآنزای H5N1 دیده شده است، می‌بایست در هر بیمار مبتلا به بیماری حاد و شدید دستگاه تنفسی، احتمال بیماری آنفلوآنزای پرندگان را در نظر گرفت.

در مواردی شیوع بیماری در پرندگان پس از مشاهده موارد انسانی گزارش شده است.تشخیص قطعی این بیماری از طریق کشت ویروس H5N1 و یا آزمایش‌های سرم‌شناسی انجام می‌ذیرد.

درمان

در صورت امکان، زمانی که تعداد مبتلایان هنوز اندک است، بیماران مشکوک به آنفلوآنزای پرندگان و افرادی که ابتلای آنها به این بیماری به اثبات رسیده است، می بایست در بخش ایزوله بیمارستان بستری شوند تا در مورد ایشان آزمایش‌های لازم، مراقبت‌های بالینی و درمان ضروری انجام گیرد.

در صورتی که بیمار زودتر از موعد مرخص گردد، می بایست به بیمار و خانواده وی آموزش های  بهداشتی لازم داده شود. تاکنون دو داروی اسلتامی ویر (تامیفلو) و زانامی ویر در تخفیف علائم بیماری آنفلوآنزای H5N1 به خصوص در مراحل اولیه بیماری موثر شناخته شده‌اند.